manicure kabaty

aaa4

-Francis? - zawolal cicho Anson, minawszy zakret.

-Jestem, doktorze - odpowiedzial ochroniarz. - Niech pan idzie przed siebie.

Potezny, czarny jak noc mezczyzna czekal na Josepha nieco dalej z czternastobiegowym rowerem, ktory kiedys nalezal do Ansona, a ktorym potem z kliniki lub laboratorium jezdzil kazdy, kto mial ochote sie przejechac. To miala byc pierwsza jazda Ansona po dwuletniej przerwie, nie obawial sie jednak, zwazywszy na doskonaly wynik operacji.

-Pamieta pan, jak sie na tym jezdzi? - spytal Ngale.

-Mysle, ze tak jak na rowerze.

-Bardzo smieszne. Naoliwilem lancuch i oski, a takze przerzutke i linki hamulcow. Jesli pan sie przewroci, to tylko z wlasnej winy.

Anson poklepal przyjaciela po ramieniu i wsiadl na rower. Ngale dla bezpieczenstwa pobiegl kilka krokow obok niego, po czym zatrzymal sie na poboczu.